Co to jest planowanie podatkowe?

Dla wielu osób termin „planowanie podatkowe” wydaje się być zarezerwowanym dla dużych podmiotów i inwestorów. Tymczasem nawet osoby fizyczne rozpoczynające działalność gospodarczą stają przed koniecznością wyboru właściwej formy prowadzenia działalności, a w konsekwencji najkorzystniejszego opodatkowania. I to już jest planowanie podatkowe.

Wybór formy opodatkowania, momentu zakupu środków trwałych, sposobu rozliczania inwestycji, czy sposobu związania się z pracownikami bądź podwykonawcami różnie jest nazywany: planowaniem podatkowym, doradztwem, optymalizacją, wyborem strategii. Terminologia ta ma znaczenie drugorzędne, w większym stopniu marketingowe niż odpowiadające jakiejś powszechnie ustalonej metodzie albo formie pomocy. Usługa ta, to najogólniej rzecz biorąc wszelkie rady jakich udzielić może podatnikowi doradca podatkowy.

Optymalna forma prowadzenia działalności

Planowanie podatkowe to również ustalenie optymalnej formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej tak, aby dostosować ją do obciążeń podatkowych z jednej strony i odpowiedzialności za zobowiązania z drugiej. To wybór między firmą jednoosobową, spółką cywilną, jawną, komandytową, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością itd. To udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wybrać ryczałtową formę opodatkowania, podatkową księgę przychodów i rozchodów, czy księgę rachunkową. Ustalanie, czy własne przedmioty majątkowe wprowadzić do majątku przedsiębiorstwa, czy je wynajmować itd.

Wybór miejsca opodatkowania

Planowanie podatkowe to także wybór miejsca opodatkowania, czyli kraju, w którym, dzięki rejestracji przedsiębiorstwa albo sposobowi przeprowadzania transakcji powinno się płacić podatki. Miejsce opodatkowania może być zdeterminowane przez rodzaj działalności (np. rodzaj wydobywanego surowca), czy tanią siłę roboczą, albo tylko i wyłącznie przez korzyści podatkowe.

Doradca podatkowy wskazuje pozytywne aspekty takich wyborów, ale także na konsekwencje negatywne w postaci zainteresowania organów podatkowych takimi podmiotami oraz przepisy, które powodują, że podmioty z „rajów podatkowych” znajdują się w centrum ich uwagi.

Ceny transferowe

Szczególną uwagę zwracamy na przepisy o cenach transferowych, które stosuje się również odpowiednio do transakcji z podmiotami z państw i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową (wykaz tych państw i terytoriów określają przepisy podatkowe), gdyż w przypadku tych transakcji organy nie mają obowiązku wykazywać istnienia między podatnikiem a danym podmiotem powiązań kapitałowych, organizacyjnych albo rodzinnych.

W wyniku prawidłowego planowania podatkowego powinno dać się wykazać braku takich powiązań, a w przypadku ich istnienia, że pozostaje to bez znaczenia dla stosowania przepisów o cenach transferowych.

Stosowanie przepisów o cenach transferowych do transakcji oznacza:

• możliwość oszacowania dochodu podatnika,
• stosowanie przy szacowaniu dochodów ustawowych metod szacunku,
• obowiązek sporządzania dokumentacji w przypadku zawierania transakcji z:
  • podmiotami powiązanymi, gdy przekroczone zostaną następujące progi:
    • 10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
    • 10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
    • 2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
    • 2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji.
  • podmiotami (powiązanymi i niepowiązanymi) z rajów podatkowych po osiągnięciu progu w wysokości 100 000 zł (dotyczy wszelkich transakcji),
  • kontrahentem (powiązanym lub niepowiązanym, zagranicznym lub krajowym) na kwotę 500.000 zł rocznie, jeśli kontrahent ten dokonał jakiegokolwiek rozliczenia (transakcji) z podmiotem z raju podatkowego.